Wat is myofibrillaire myopathie?
Myofibrillaire myopathie is een groep van zeldzame spierziekten.
Dit zijn genetische ziekten die voornamelijk volwassenen treffen.
Ze kunnen zich op zeer verschillende wijzen manifesteren naargelang het type.
De verschillende types zijn gerelateerd aan verschillende genen,
ze delen allemaal bepaalde kenmerken waargenomen in de spiercellen:
- desorganisatie van het netwerk van fibrillen (myofibrillen) welke spiercellen de mogelijkheid geven om samen te trekken;
- buitensporige accumulatie van verscheidene eiwitten vormen aggregaten.
Het concept van myofibrillaire myopathie is recent.
Voor 1996 werd de term myofibrillaire myopathie niet gebruikt door de artsen. De ziekten die de term vandaag groepeert werden destijds geclassificeerd als myopathie zonder verdere specificaties.
Het is dankzij de techniek van genetica en de elektronische microscoop dat men de gezamenlijke specifieke karakteristieken heeft kunnen ontdekken en zo het concept van myofibrillaire myopathie heeft kunnen ontwikkelen.
Vandaag zijn er negen genetische types gekend :
- BCL2 associated athanogene 3 - BAG3
- crystallin alpha B - CRYAB
- desmin - DES
- filamin C - FLNC
- heat shock protein family B (small) member 8 - HSPB8
- kyphoscoliosis peptidase - KY
- LIM domain binding 3 - LDB3
- myotilin - MYOT
- tropomyosin 3 - TPM3
Myofibrillaire myopathie manifesteert zich door een spierzwakte met dikwijls ook aan aantasting van de werking van het hart.
De gevolgen voor de werking van spieren zijn voor de groep van myofibrillaire myopathie hetzelfde, maar ze kunnen zich verschillend manifesteren volgens het type.
Bij alle types van myofibrillaire myopathie is er een spierzwakte die voortkomt uit de slechte werking van de z-lijn in de sarcomeer en meer bepaald door eiwitten die ofwel onvoldoende aanwezig zijn of onvoldoende goed werken en die betrekking hebben op de opbouw, stabiliteit, onderhoud en goede werking van de sarcomeer.
In het algemeen manifesteert zich een progressieve spierzwakte, tussen de 20 en 40 jaar bij een deficiëntie aan desmin en alfaB-cristalline.
De ziekte kan zich ook nog later vertonen, op leeftijd 50 of later, in het bijzonder bij de deficiënties van myotiline en het eiwit ZASP.
Bepaalde studies hebben een veel vroeger begin van de ziekte beschreven, zelfs in de kindertijd bij de deficiëntie van BAG3 en FLNC.
- De skeletspieren worden symetrisch aangetast op een zelfde manier langs de linker en de rechterkant van het lichaam. De skeletspieren zijn het frequenste aangetast in de uiterste ledematen (distale spieren), vooral in de benen, met uitzondering het type FLNC waarbij eerst de proximale spieren worden aangetast wanneer de mutatie zich in het ROD domein van het FLNC gen bevindt, en waarbij in het actin binding domein zowel varianten als distaal en proximaal werden beschreven
- De aantasting van het hart is frequent bij myofibrillaire myopathie, vooral bij desminopathie, en het is daarbij belangrijk een regelmatige opvolging (minstens éénmaal per jaar) te hebben bij een cardioloog om tijdig een aangepaste behandeling op te starten.
- De deficiëntie in alfaB-cirstalline is een type van myofibrillaire myopathie waarbij soms een vroegtijdige cataract voorkomt.
- De deficiëntie in BAG3 heeft een vroegtijdige aanvang en een ernstiger verloop, vooral op het gebied van ademhaling.
- De deficiëntie in eiwit ZASP (zaspopathie) begint meestal op latere leeftijd en manifesteert zich bij een aantasting van de distale spieren.
- Alle types van myofibrillaire myopathie kunnen gepaard gaan met ademhalingsmoeilijkheden waarbij bij aanvang nachtelijke ventilatie nodig is (cPAP of BiPAP) en later in het verloop van ziekte zelfs zuurstof dient te worden toegediend overdag met meestal een tracheostomie.
 |
| distaal |
 |
| proximaal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten